Voorzitter aan het Woord
Gemengd koor Chordanova in Oosterhout is een van de weinige koren die na de zomervakantie meteen weer ging repeteren. Dat deden ze via Zoom. Zelfs begin juni na de eerste lockdown werd al zo gerepeteerd. Zingen via Zoom bleek echter geen succes. Dat werd het wel met een aantal leden in de zaal zingen en een aantal leden thuis via Zoom. “Het is thuis alsof je met de zaal meezingt.”
“Bij de eerste repetitie via zoom in juni zag je alle 46 koppies een voor een op het scherm verschijnen. Je zag ook hoe sommigen een half uur in de weer waren om erin te komen en sommigen die dat helemaal niet lukte” grijnst voorzitter Nico de Voogt van gemengd koor Chordanova in Oosterhout.
“Maar met 46 man repeteren via Zoom werkte niet, ook al was het heel leuk om elkaar op die manier twee weken na de lockdown weer te spreken. Die eerste keer was vooral sociaal. Alleen op het eind zongen we een liedje.” Er waren zelfs een paar leden die een laptop aanschaften om ook nog mee te kunnen doen en de Volkskrant maakte er een artikel over.
De Voogt: “Je zingt in je eentje achter je schermpje en dat spreekt velen niet aan: je zit juist bij een koor omdat je geen solist bent.”
En dus zocht het bestuur naar een mogelijkheid om toch samen te repeteren. Het gemeenschapshuis was niet meer bruikbaar vanwege zingen op 1,5 meter, maar er bood zich een alternatief aan met theater De Bussel dat vanwege Corona minder uitvoeringen mocht geven.
“Met de tribune in elkaar gerold is er een enorme ruimte en de ventilatie heeft een flinke overcapaciteit.
De dirigent staat op het toneel, zodat iedereen haar goed kan zien. Wij zitten in een zigzagpatroon op 1,5 meter van elkaar, zodat je achterbuurman 3 meter weg zit.”
“Een nadeel is dat het net is of je alleen staat te zingen, het is ieder voor zich. Ik zing nogal luid, maar als je alleen jezelf hoort ga je vanzelf zachter zingen. Het is heel leerzaam.”
Ook voor de uitgestelde ALV die op 20 oktober weer niet door kon gaan, vond Chordanova een digitale oplossing. De notulen, presentatie etc. werden rondgestuurd en de leden werd gevraagd per elektronisch document te stemmen op een aantal zaken als het beleidsplan, de begroting, enzovoort.”
‘Het is niet leuk mensen op hun gedrag aan te spreken’
Eind september werden de maatregelen aangescherpt en deden de leden een mondkapje op. “Die mag pas af als je op je plaats zit. Zodra je opstapt moet het weer op.
In de pauze gingen we rij voor rij naar de balie. Daar staat de koffie of thee al in kannen en twee dames helpen.
Het probleem is dat je mensen constant moet wijzen op ‘verder uit elkaar’. Velen horen niet meer zo goed en dan is er al snel de neiging wat dichter naar de ander toe te gaan. Met een mondkapje op kruipen ze sowieso al dichter naar elkaar.
Nu merk je ook dat er van die mensen zijn die een ander moeten aanraken. Ken je dat?
Ken je dat? Mensen die een ander moeten aanraken?
De bestuursleden en nog een paar mensen letten erop dat iedereen zich gedraagt, maar het is verdraaid lastig om de regels te handhaven. Het is niet leuk om mensen op hun gedraag aan te spreken. Een vraag wordt dikwijls een dringend verzoek en dan wordt het minder vriendelijk. Je ziet ongemakkelijke situaties, dat gebeurt gewoon.”
Vanwege angst voor Corona-besmetting bleven veel leden weg. Om die erbij te betrekken bedacht de dirigent een systeem, waarbij zij toch thuis mee konden doen. Met een camera op de dirigent en een camera op het koor en met extra microfoons werden beeld en geluid gestreamd. (Zie ook het bericht ‘Thuis meezingen’ in deze Nieuwsbrief). Dat bleek heel goed te voldoen.” De dirigent bracht zelf haar laptop en een iPad in en het theater had al de nodige bedrading, microfoons en de geluidsbox.
Helaas kwam er half oktober weer een lockdown en is zingen weer even niet mogelijk.
“Elkaar waarderen en accepteren is heel belangrijk”
Twee jaar na de oprichting kwam De Voogt bij het koor. “Omdat ik verkoper was, vroegen ze me al snel voor de PR.” Kort daarna kwam hij in het bestuur met de post PR en die heeft hij nog.
“Na het 25-jarig jubileum stopte de toenmalige voorzitter en keek iedereen in het bestuur naar mij, met mijn inmiddels 23 jaar bestuurservaring.” In die periode ging hij net minder werken, “dus heb ik dat gedaan.”
De Voogt prijst zich gelukkig met een geweldig bestuur: met een remedial teacher, een schooldirecteur, een productiechef, een accountant en hij dus als IT-vertegenwoordiger. “We waarderen en accepteren elkaar en dat is heel belangrijk.”
‘Uitstekend jubileumjaar”
Vorig jaar bestond Chordanova 30 jaar. Dat werd gevierd met twee keer een uitvoering, met voor de pauze een muzikale terugblik en na de pauze de Carina Burana.
De Voogt kijkt er met genoegen op terug. “We hebben een uitstekend jubileumjaar gedraaid met een begroting van om en nabij €46.000. Onvoorstelbaar hoe hoog zo’n bedrag uitkomt. De zaalhuur, het orkest, drie solisten, een kinderkoor, een slagwerkgroep en ga zo maar door.
In een theater klinkt het geluid erg droog, dus we wilden een elektronisch microfoontje voor onze 45 leden en de 40 projectzangers. Dat begon met €8500 en eindigde uiteindelijk bij €4000. Voor dat bedrag hadden we voor de eigen koorleden een draadloze microfoon en voor de projectzangers die na de pauze aansloten een bedrade microfoon.”
“Ideaal die draadloze microfoons. Je kunt ze bijvoorbeeld afstellen naar geluidssterkte. Van koorleden die altijd te hard zingen, werd de versterking achter de microfoon omlaag gebracht.”
“Die microfoontjes bleken iedere euro meer dan waard, want je moet met je geluid over het orkest heen en soms moet het bulderen.
We waren beide keren uitverkocht voor €25 per plaats.”
Daarnaast werden er kaarten verkocht voor VIP’s en vrienden. Ze werden met koffie en een gebakje ontvangen en in de pauze werden ze apart bediend. Voor de VIP’s en vrienden was er bovendien na afloop nog een hapje en een drankje. Voor hun ging de kaartprijs drie keer over de kop en voor de vrienden twee keer.
De VIP-kaarten werden vooral verkocht aan bedrijven die personeel en klanten uitnodigden voor zo’n uniek arrangement. “Maar als we die kaartjes vijf keer over de kop hadden gedaan, waren ze ook gekomen, want een bedrijf mag dat als bedrijfskosten opvoeren.”
Met 450 zitplaatsen was het optreden beide keren uitverkocht, zegt voorzitter De Voogt trots. De kaartjes werden verkocht via het boekingsbureau van het theater, zodat op plaats kon worden verkocht en de opbrengst werd direct doorgesluisd naar de vereniging.
Fotoboek 30 jaar Chordanova
Door het succes van de uitvoering resteerde een positief saldo van €4000.
Er was dus wat geld te besteden en zo kwam het idee op om een fotoboek over 30 jaar Chordanova uit te brengen. Ook werd maar meteen een kleurrijke informatiefolder uitgebracht.
Het boek kreeg maar liefst 6.000 foto’s, met dank aan enkele leden die door de jaren heen foto’s hadden gemaakt en verzameld. Al die foto’s werden gedigitaliseerd, bewerkt, gerubriceerd, beschreven, enzovoort. Een gigantische klus waar diverse leden wekenlang mee bezig waren. Maar het resultaat mag er wezen.
“Iedereen was laaiend enthousiast. Een prachtig boekwerk met alle uitjes, alle optredens, de voorzitters door de jaren heen, de dirigenten, enzovoort.”
Van die saamhorigheid om gezamenlijk iets moois te maken, kan De Voogt voorlopig geen genoeg krijgen. En die saamhorigheid ziet hij overal, bij het bestuur, de immer enthousiaste dirigent, de commissies, bij de tweejaarlijkse buitenlandse reisjes, afgewisseld met een koorfeest, enzovoort.
Binnenkort is hij aftredend, maar wat hem betreft gaat hij met plezier ‘nog een paar jaartjes door’.