Popkoor Timeless
Op 2 september start Popkoor Timeless in Wateringen de repetities weer op. Dat gaan ze doen in twee groepen. Vroeg in de avond de alten en de bassen, en daarna met enige tussenruimte de sopranen en de tenoren. “Helaas is er nog geen mogelijkheid voor een biertje en een gezellig samenzijn, maar we zijn al heel blij dat we op deze manier in ieder geval weer kunnen zingen”, zegt voorzitter Bas Schrijver.
“We streven naar zoveel mogelijk buiten zingen. Kan dat niet, dan zingen we binnen. De repetitieruimte is gecheckt, de ventilatie is prima in orde. De aerosolen kunnen het dus vergeten, maar voor alle zekerheid houden we wel nog alle deuren open en zingen we zo nodig met de jas aan, want zekerheid voor alles.”
“En we voldoen aan alle voorwaarden, zoals een presentielijst en voor de deur wachten we iedereen op met een ontsmettingspompje voor ontsmetten van de handen.”
Voorzitter vinden is niet eenvoudig
Bas Schrijver (40) is nog maar een jaartje voorzitter, maar voor het zover kwam, was er al heel wat water door de Rijn gestroomd. Nee, een nieuwe voorzitter vinden is vaak geen sinecure. En al helemaal niet bij een popkoor zoals Timeless in Wateringen, waar de leeftijd van de leden vanaf 25 tot maximaal 45 jaar is: waar iedereen met werk, hobby’s, eventueel gezin, enzovoort de nodige verplichtingen heeft.
Dat was ook voor Bas Schrijver de reden om zijn hand naar beneden te houden toen werd gevraagd wie de vertrekkende voorzitter wilde opvolgen. Temeer daar hij nog maar kort lid was.
“Na een half jaartje denk je niet: tijd voor weer een grote stap, op naar een bestuursfunctie.”
Toen nog twee leden aangaven in ieder geval voor een tijdje geen bestuurslid meer te willen zijn, resteerde een tweekoppig bestuur en ontstond er een precaire situatie.
“Het besturen van een koor door twee leden, met daarnaast hun dagelijkse verplichtingen, is gewoon niet te doen”, bedacht Schrijver. Het verzoek aan de leden om bestuurslid te worden werd dan ook steeds dringender. Toch aarzelde hij: “Ik was pas lid en kende de koorwereld niet. Maar ik had het er wel erg naar mijn zin en ik dacht dat ik er wel geschikt voor zou kunnen zijn.” Ook al vond hij dat hij dat eigenlijk niet moest doen, stak hij daarom toch maar zijn hand op. Dat maakte de drempel voor een ander lid om zich te melden ook wat lager. En dus waren er opeens weer vier bestuurders.
Om vervolgens de formele voorzittersfunctie op zich te nemen, stribbelde Schrijver nog wat tegen, maar na wikken en wegen besloot hij dat dan toch ook maar te doen. “Het ligt me wel om op diplomatieke wijze te werken naar oplossingen waar eenieder zich achter kan scharen.” En als persvoorlichter bij een grote onderwijsinstelling was voor hem voor een publiek spreken ook niets nieuws.
‘Denken voor anderen is gevaarlijk’
Vol energie stortte Schrijver zich met het bestuur en betrokken commissies op het toewerken naar de grote tweejaarlijkse uitvoering op 30 mei. Helaas besliste het lot anders. “In maart werd met steeds nieuwe gevallen van Corona al snel duidelijk: dit kan absoluut niet doorgaan. Nog voor de overheid dat definitief bekrachtigde, hadden wij al besloten de repetities voorlopig te stoppen.”
Begin juni besloot het bestuur voor het laatste restje van het seizoen alles stil te leggen. “Maar je blijft toch nadenken en zoeken. Wat kunnen we, wat moeten we, wat zijn we onze leden verplicht?”
“Er zijn leden die heel graag weer samen willen zijn. Maar áls je al iets organiseert, dan wil je dat dat op strikt vrijwillige basis is. Maar daarmee roep je toch weer wat op, en kun je in conflict komen met leden die dat niet willen. Onder onze leden zitten bijvoorbeeld zorgmedewerkers en leraren. Wat is dan wijsheid? Je merkt dat je gaat denken voor anderen, en dat is gevaarlijk. En bottom-line: Je wilt niet het koor zijn dat een nieuwe uitbraak van Corona heeft veroorzaakt. Daar hadden we binnen het bestuur best felle discussies over, er zijn verschillende visies op.”
‘Je voelt de energie groeien om met z’n allen iets prachtigs neer te zetten’
Het voorzitterschap is meer werk dan Schrijver tevoren had gedacht, maar hij doet het met plezier. “Ik haal vooral veel plezier uit het enthousiasme dat vrijkomt uit de verschillende commissies.” Ook zij doen dit ‘ernaast’, benadrukt hij nog maar eens.
“Als voorzitter houd je alleen de lijn in de gaten die je als koor nastreeft, en je faciliteert mogelijkheden en omstandigheden zodat de verschillende commissies hun ding kunnen doen, zoals de showgroep en de PR-commissie.”
“Fascinerend”, vindt hij het. “Je ziet hun werk en je ziet hoe alle onderdelen aan het einde samenkomen, hoe de show vorm krijgt, hoe de flyers eruitzien, de look&feel … Er ontstaat iets moois, waarvan uiteindelijk iedereen zegt ‘wow, dat gaan wíj doen’ en deelnemende commissies herkennen vol trots ‘hé, dat hebben wij gedaan’. Je voelt de energie om met z’n allen iets prachtigs neer te zetten groeien en BOEM, door Corona was dat alles ineens over. Dat is verdraaid zuur.”
De beslissing om de repetities stil te leggen, maakte hij niet zoals gebruikelijk bekend via een tekstje op de mail. Vanwege de uitzonderlijke maatregel en ‘omdat er nogal wat emotie op lag’ koos hij voor een videoboodschap. “In mijn eerste maanden was ik in gedachten al bezig met een toespraak voor onze grote show, maar dat werd dus een toespraakje over de noodzaak de repetities te stoppen.”
‘Geen optreden in mei’ betekent ook ‘een nieuwe ronde van overleg met de theaters’. “Het is niet automatisch dat je na een jaar de zaal weer hebt op de door jou gewenste datum. Dus dat wordt nog even zoeken, voor het geval we volgend jaar wel weer op mogen treden.”
‘Belang van sociale media is enorm gegroeid’
Popkoor Timeless bestaat uit relatief jonge mensen van 25 tot 45. Word je 45, dan mag je nog tot het komende optreden blijven en daarna is het onverbiddelijk voorbij. “Ik heb dus nog vier jaar te gaan en misschien vijf jaar als ik een optreden naar achter weet te pushen”, glimlacht Schrijver.
Het repertoire is vanaf de jaren ’80 tot nu, “maar stiekem stoppen we daar ook wel een lekker Beatles-nummer tussen.”
Nu hij langzaam het voorzitterschap een klein beetje onder de knie krijgt, wil hij zich toeleggen op de grote lijnen: wie willen we zijn als koor, hoe ingewikkeld mag de choreografie zijn, hoeveel mag je verwachten dat leden thuis oefenen, hoe goed moet iemand vocaal zijn om lid te zijn. “Willen we iets moois bereiken en daarnaast het gezellig hebben? Of zijn we een koor waar gezelligheid op één staat? Dat is een balans die nog niet scherp is. Waar moet een bestuur op sturen?: meer professionaliteit of meer gezelligheid? Niet dat ik veel wil veranderen, maar ik wil wel antwoord op de vraag: wat wil het koor?”
Zelf wil hij vooral streven naar beter worden, maar zeker ook naar het koor beter zichtbaar maken. “Dat is zeker ook belangrijk om nieuwe leden te werven. Onze bovengrens van 45 jaar maakt dat de aanwas van nieuwe leden gestaag door moet gaan. En zeker voor onze leeftijdscategorie lukt dat niet met een jaarlijks krantenartikel. Dus hoe zorg je dan dat wij de juiste mensen bereiken?” En zelf het antwoord gevend: “Dat zal via sociale media moeten. Het belang daarvan is enorm gegroeid.”
‘Bestuur is goede afspiegeling van de leden’
Eens in de vijf weken komt het bestuur van Popkoor Timeless bij elkaar, maar nu met Corona spreken ze elkaar alleen digitaal, eens in de twee weken. En vaak is dat zelfs eens in de week: “effe inbellen en bijpraten. Dat lijkt veel, maar heel vaak overlegden we ook even tijdens de repetities.”
Schrijver is dik tevreden met de samenstelling van het bestuur. “Het is een interessante mix van persoonlijkheden en een goede afspiegeling van de leden. We kunnen elkaar goed de waarheid vertellen, soms heel stevig, maar na afloop wel samen een biertje drinken. En zo hoort het. We zijn een zakelijke club die het beste voorheeft met het koor.” Hij ziet voor zichzelf daarin een rol om in ieder zijn mening waarde te zien, ook als ze recht tegenover elkaar staan: “Die waarde moet tot uiting komen in hetzij een compromis, hetzij een mooie oplossing.”
